Svári...og þú snýrð aftur!

Sælir, kæru lesendur.
Ekki hefur mikið á daga mína drifið síðan við hittumst síðan. Ég hef mest megnis eytt tímanum í alls konar vitleysu sem ég nenni ekki að fara út í hér, enda leiðinlegt hjal.
Ég tók þá ákvörðun í dag, að koma til baka og hef þar að leiðandi hugsað mikið hvað ég eigi svo að skrifa um. Mig langaði samt að fjalla um ákveðið mál í þessum pistli, efni sem snertir alla.

Enginn tvö snjókorn eru eins, og það sama gildur um okkur mannfólkið.

Kurteisi er erfitt að skilgreina í nokkrum hnitmiðuðum setningum. Lífið er ekki svo einfalt að hægt væri að skilgreina kurteisi í nokkrum línum og byggja svo gildi og viðmið fólks á þessari einu skilgreiningu. Kureisi byggist á mörgum mörgum þáttum og er oft erfitt að vita hvenær hún á við, en "þumalfingursreglan" er sú að ef þú ert í vafa, þá skaltu vera kurteis.

Ég heyrði dæmisögu í dag. Hún byrjaði svona...einn, tveir, þrír, fjórir, fimm, sex, sjö, átta, níu, tíu holdsveikir menn gengu niður götu. Hendur þeirra voru fölar og andlit þrútið, einn, tveir, þrír. fjórir, fimm, sex, sjö, átta, níu, tíu menn gengu niður götu.
Sagan hélt áfram og fjallaði í stuttu máli um 10 holdsveika menn sem báðu Jesú um að lækna sig. Eins og í öllu alvöru dæmisögu þá læknaði Jesú mennina 10 og urðu þeir allir heilir. Svo kom aftur...einn, tveir, þrír, fjorir, fimm, sex, sjö, átta, níu heilbrigðir menn gengu niður götu, sælir og glaðir. Ég áttaði mig strax á að e-ð vantaði og hugsaði með mér, "hver ætli boðskapurinn sé?". Jú, sagan endaði þannig að þessi eini varð eftir og þakkaði Jesú fyrir. Já, hann þakkaði honum fyrir..einfaldur boðskapur ekki satt?
Ég lendi oft í því að verða fyrir ókurteisi. Ég segi nú ekki daglega en allt of oft. Oftar en ekki gerir viðkomandi sér ekki grein fyrir því en ætlar sér alls ekki að vera vondur og ókurteis. Ég get nefnt fullt fullt af dæmum um svoleiðis mál, en ætla ekki að gera það. Eins og Frímann Gunnarsson myndi orða þetta...Kurteisi einkennist af einlægni og fágun, sem menn eiga miserfitt með að tjá.

Jæja nú ætla að ég að fjalla um allt annað...
Skjár einn er sjónvarpsstöð og í dagskrá stöðvarinnar má finna tvo æðislega þætti. Fyrst ber að nefna þáttinn Dýravinir í umsjón Guðrúnar Heimisdóttur betur þekkt sem Gæludýra-Guðrún. Þessir þættir eru á sunnudagskvöldum klukkan 8 og mæli ég með þessu þætti. Hin fagra og frábæra G.Guðrún fjallar um húsdýr á alls konar máta sem skilar sér beint heim í stofu til áhorfenda. Fjölskylduþattur af bestu sort...Tryggð gæði!

Næsti þáttur sem ég vil biðja fólk um að horfa á heitir Sigtið. Þessi þáttur er einn sá besti sem hefur litið dagsins ljós í íslensku sjónvarpi. (Á eftir Spaugstofunni og Fóstbræðrum). Í Sigtinu leitast sjónvarpsmaðurinn Frímann Gunnarsson við að dýpka skilning áhorfenda á lífinu. Markmið hans er, líkt og Opruh Winfrey og Kofi Annan, að gera heiminn að betri stað fyrir mig og þig... og ekki síst sjálfan sig.
Uppáhaldsþatturinn minn var þátturinn sem fjallaði um Kralla trúð og syni hans þrjá. Í þeim þætti lék Halldór Gylfason Kralla trúð, alkóhólista sem var einstæðum þriggja barna faðir leigubílstjori að atvinnu en lék Kralla trúð um helgar.

Sigtið er að hefja sína aðra seríu nú í október, en á fimmtudögum klukkan 21:30 eru gömlu þættirnir endursýndir og hvet ég alla til að horfa!

Vitneskja er öflugt vopn, en til er það fólk sem þetta vopn getur snúist í höndunum á. Þannig að ef þú telur þig hafa vitneskju, farðu þá vel með hana því hún er ekki sjálfsagður hlutur.

kv. Sv