El clasico

Hvað sem öllum vangaveltum um hvað gert hefur verið eða á að gera við hræin tvö líður fer fram fótboltaleikur í kvöld. Erkifjendurnir Real Madrid og Barcelona takast á í enn eitt sinnið.

Ég horfði á síðasta leik fyrir tæpri viku. Daginn eftir fylgdist ég með fréttum af honum. Það kom mér töluvert á óvart að flestar fyrirsagnir voru á þessa leið:

Messi skoraði tvö í sigri Barcelona

Og greinarnar voru í takt við fyrirsögnina. Jú, vissulega skoraði Messi tvö mörk í þessum leik. Og Barcelona vann. En það er alls ekki það sem þessi leikur skildi eftir sig. Ég bjóst frekar við fyrirsögnum á borð við:

Hópur aumingja saurgar góða íþrótt

Það var nefnilega skömm að þessum tveimur tímum. Til að vinna leikinn horfðu menn ekki á mark andstæðinganna heldur til dómarans. Barcelona, lið sem gerir tilkall til titilsins „bezta fótboltalið allra tíma“, notaði þetta kerfi ívið meira. Eftir þennan leik mun ég aldrei samþykkja þennan titil.

Kerfi Real Madrid í þessum leik var: (a) Verjast og sæta færis. (b) ...

Kerfi Barcelona var hins vegar: (a) Verða einum fleiri. (b) Gefa á Messi.

Casillas, Xavi, Ronaldo, Messi, Alonso. Þessir leikmenn, og margir fleiri í liðunum tveimur, eiga að geta séð til þess að fótboltaleikur verði hin bezta skemmtun. Í síðustu viku klúðruðu þeir verkefninu rækilega. Reyndar hélt einn þeirra því fram að umrætt kvöld hafi einhver sigur unnizt fyrir fótboltann. Sorrí, Xavi, en ef það gerðist var það svo sannarlega ekki á Estadio Santiago Bernabéu. Og mjög líklega hvergi á Spáni.